“คั่วกลิ้ง” เป็นอาหารจานอร่อยที่อยู่คู่กับชาวปักษ์ใต้มาช้านาน เป็นหนึ่งในภูมิปัญญาของภาคใต้ที่ใช้สมุนไพรรังสรรค์อาหารได้อย่างโดดเด่น โดยเฉพาะสีเหลืองของขมิ้นที่สร้างเอกลักษณ์ให้เมนูนี้เป็นที่จดจำ นอกจากรสชาติจัดของคั่วกลิ้งที่เป็นลักษณะเด่นแล้ว ไม่พบหลักฐานว่า อาหารนี้เกิดขึ้นเมื่อใด หากสอบถามคนในท้องถิ่น หลายท่านคงให้คำตอบตรงกันว่า คำเรียก ‘คั่วกลิ้ง’ เป็นคำอธิบายลักษณะวิธีการปรุง ที่ต้องคั่วเนื้อสัตว์ในกระทะกับเครื่องแกงให้แห้ง จนสามารถ ‘กลิ้ง’ ในกระทะได้ กล่าวอีกนัยหนึ่งคือ คั่วจนกลิ้งได้นั่นเอง ดังนั้น จึงมีคำเตือนแซวเอาไว้ว่า “จะทำคั่วกลิ้ง อย่าใส่น้ำมันเยอะ เพราะเดี๋ยวคั่วจะไม่กลิ้ง กลายเป็นผัดพริกแกงไป”

ครัวไทยภาคกลางปรากฏสูตรอาหาร 2 สูตร ที่มีกรรมวิธีเดียวกัน คือ สูตร ‘เนื้ออร่อย’ ในหนังสือรวมสูตรอาหารของคุณจิตต์สมาน โกมลฐิติ ที่ตีพิมพ์ราวช่วงหลังกึ่งพุทธกาล และสูตร ‘เนื้อคั่ว’ ของ ม.ร.ว. ถนัดศรี สวัสดิวัตน์ ซึ่งทั้งสองเมนูนี้มีวิธีปรุงคล้ายคั่วกลิ้ง คือ ผัดชิ้นเนื้อวัวในกระทะน้ำมันกับพริกแกงเผ็ด จนเนื้อนั้นค่อนข้างแห้ง แล้วรับประทานกับผักสดตามใจชอบ